باب دل : مجموعه اشعار مهدوی

هزار خرمن گل در رهش ز بوسه بچينم

اگر ز پرده درآيد نگار پرده نشينم

نه غير عشق رخ اوست سرنوشتم از اول

ببين بچشم بصيرت خطوط لوح جبينم

فتد به جام بلورين دل چو نقش جمالت

رود ز ياد ، حديث نگارخانه چينم

به روز واقعه گر منظرم جمال تو باشد

ز دل رود غم آشوب روز باز پسينم

نيم کليم که باشد به طور قرب مقامم

ولی به وصف تو مدلول لايکاد يُبينم

تو آفتابی و من ذره وار، جذب جمالت

تو نور چرخ جلالی و من غبار زمينم

حيات را چه صفايی به دور دوری رويت

خوشا ز مرگ، اگر جلوه جمال تو بينم

نداد همت من تن به منت همه عالم

وليک هستی خود را به نعمت تو رهينم

همه ولای تو هيتم، همه ز جام تو مستم

هزار شکر خدا را که آفريده چنينم

بود ز خوان نوال تو هرچه هست نصيبم

مقيم کوی تو هستم به هر کجا که نشينم

نيم چو خضر پی آب زندگی که ز لعلت

چشانده اند به روز ازل زلال معينم

کجا روم ز حريمت، که عشق توست سرشتم

دوای خود ز که جويم، که با غم تو عجينم

صبا سلام ز (عابد) رسان به کوی نگاری

که تار طره ی او هست رشته ی دل و دينم

محمد عابدی تبريزی