شعبان که
می رسد همه عالم معطر است
مست جمال
نرگس و سرو و صنوبر است
فيض مدام
می رسد از سمت کبريا
بر هر که
در سلام و درود پيمبر است
ماه سجود و
ذکر و مناجات انبيا
ماه نبی
رحمت و مولا و کوثر است
ماه
حسين... ماه اباالفضل و عابدين
ماه نگار
غايب زهرای اطهر است
ماه ولادت
قمر قلب مرتضی
ماه سفير
آب و علمدار لشکر است
مثل محرم
است... و لبريز يا حسين
ماه طلوع
شمس و قمر ، ماه اکبر است
يک گوشه از
بهشت خداوند کربلاست
آن گوشه با
تمامی عالم برابر است
پر می کشد
به وسعت کرببلای عشق
فطرس، که
در طواف حسين بن حيدر است
شعبان که
می رسد غم دل می رود ز ياد
دل بی قرار
يوسف زيبای کوثر است
گاهی نشسته
گوشه ای از صحن جمکران
گاهی کنار
مرقد دلدار و دلبر است
جانم به
نيمه می رسد از نيمه های ماه
حتما می
آيد از سفر اين ماه آخر است
نعيمه
امامی